نوشته شده در تاریخ 90/9/29 ساعت 1:45 ع توسط مجید ترابیان
قالَ الحسین بن علی علیه السلام: أنَا قَتیلُ الْعَبَرَهِ، لایَذْکُرُنى مُؤْمِنٌ إلاّ اِسْتَعْبَرَ.
امام حسین علیه السلام فرمود: من کشته گریه ها و اشک ها هستم، هیچ مؤمنى مرا یاد نمى کند مگر آن که عبرت گرفته و اشک هایش جارى خواهد شد.(أمالى شیخ صدوق: ص 118، بحارالأنوار: ج 44، ص 284، ح 19?)
السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین
عاشورا نام یک فرهنگ است ، یک مکتب فکرى و یک نظام سیاسى و یک مجموعه فرهنگى، اخلاقى، سیاسى و جهادى است.
احیاى عاشورا در فرهنگ تشیع یک عبادت بزرگ اجتماعى، یک مانور عظیم الهى - سیاسى وحرکتى حساب شده در جهت نمایش ولایت و برائت امت اسلامى است و اینجاست که گریستن و گریاندن ارج مى یابد و مفهوم پیدا مى کند.
عاشوراى حسینى درخشان‌ترین نمونه معروف گرایى و منکر ستیزى در پهنه زمان و زمین است.
عاشوراى حسینى بلندترین فریاد بشریت مظلوم در برابر سپاه ابلیس و استکبارجهانى است، و قله عشق و عرفان انسان نسبت به مقام اقدس ربوبى است.
عاشورا فریاد دفاع همیشگى از مظلومان و مستضعفان زمان و زمین و اعلام جهاد جاوید علیه کفر و نفاق و جهل و استثمار و قلدرى است. عاشورا دانشگاه عشق و عرفان وحماسه است.
در این دانشگاه انسان مى آموزد که چگونه به خدا عشق ورزد، چگونه بدون سلاح بجنگد وچگونه در اوج غربت حماسه آزادى بسراید.
عاشورا سمبل قیام در برابر ارتدادو ارتجاع مکتبى است؛ ارتجاع از اسلام ناب محمدى(ص) و بازگشت از عدالت علوىو تردید و توقف در اجراى قوانین قرآنى.
عاشورا سد استوار حسینى(ع) براى جلوگیرى از یورش یاجوج و ماجوج غربى و شرقى به میهن بزرگ اسلامى است.
التماس دعا
سیب